Eskiden köylü vatandaşların şimdiki gibi şehirlerde oğlu kızı veya diğer akrabaları pek yoktu. Bu nedenle şehirlerde olan tek tük tanıdıkları ayrı bir önem arz ederdi. Bunların başında da eczacı, avukat, alış veriş yaptığı bakkallar gelirdi. Çoğu zaman şehre gelirken dostluğu pekiştirmek adına çam sakızı çoban armağanı hesabı süt, yoğurt, yumurta veya taze sebze-meyve getirir ikram ederdi. İlçede, ilde bir sıkıntısı olduğunda da destursuz bunların kapısını çalar halini arz ederdi.
Bu bağlamda vefa gösterip hem rahmetle yad etmek hem de güzellikleri paylaşmak adına 22 Ekim 2015 tarihinde hakkın rahmetine kavuşan Avukat Naci Bilan Bey’den bir iki anekdot aktarmak istiyorum. Ümit ederim zevkle okursunuz.
55 sene önce rahmetli babamın adliyeye işi düşer. O zaman Çorum’un önde gelen avukatlarından merhum Epteroğlu’nu tutar. İşi bittikten sonra da irtibatı kesmez. Bir dost olarak görür. Her Çorum’a yolu düştüğünde yanına uğrar. Köyden getirdiği hediyesini ikram ederdi.
Zamanla rahmetli babam Çorum’a pek gelemez ama büyük ağabeyime ‘’Oğlum Çorum’a gidince bizim avukata uğra selamımı söyle’’ diye tembih eder. Ağabeyimde ihmal etmez. Epteroğlu avukatlığı bırakırken yerine yeğeni Naci Bilan oturur. Bir gün abim ilçeden ziyaretine geldiğinde Epteroğlu, yeğeniyle tanıştırır ve ‘’Bak yeğenim, bu delikanlının babası benim dostumdur. Dolaysıyla dostun oğlu da dosttur ve sana emanettir. Ne zaman bir işi düşerse ikilemeden yapacaksın. Parayı ikinci plana atacaksın.’’ diye tembih eder.
*
1982 yıllarında Çorum İHL’de yatılı okurken bir hafta kar tatili oldu. Velisi gelmeyen öğrencilere izin vermediler. O zamanlarda Çorum’da tanıdığım kimse yoktu. Aklıma Avukat Naci Bilan Bey geldi. Koşarak bürosuna gittim. ‘’Abi ben Osmancık’tan falanın oğluyum. İzin alabilmem için okula gelip imza atabilir misiniz?’’ deyince, kem küm etmeden ‘’Çayını iç hemen gidelim’’ dedi. Karda kışta yürüyerek okula geldi. Bana izin aldı. Ve ‘’Ne zaman ihtiyacın olursa çekinmeden yanıma gel’’ diye de tembih etti.
*
41 sene önce rahmetli babacığım rahatsızlanır. Çorum’a getirilmesi gerekir. Durum böyle olunca ilçeden çıkmadan ağabeyim diğer ağabeyime ‘’Bilader, sen de para var mı? Orada sıkıntı çekmeyelim’’ der. O da ‘’Var yeter’’ der. Bunun üzerine özel doktora gelirler. Bunlar sadece muayene parasını hesap ettiklerinden doktor, film ve birkaç tahlil isteyince para yetmez. Ağabeyim ‘’Bilader ben bir çarşıya çıkayım belki Osmancık’tan tanıdık denk gelir de borç alırız.’’ der. Saat kulesinin dibinde samimi bir esnaf arkadaşı denk gelince ona söyler. O da ‘’yok’’ deyince bozulur. Aklına Avukat Naci Bilan gelir. İsteyince ya o da ‘’YOK’’ derse diye çekinir ama çaresiz kaldığından utana sıkıla bürosuna gider. Hoş beşten sonra durumu anlatır. Avukat Naci Bilan;
- Zeki, sana kaç lira lazım?
- Beş yüz lira, yeter
- Al sana bin lira. Benim yarım saatlik bir işim var. Doktora paramız ve arabamız var. Çaresi bulunacaksa Ankara, İstanbul fark etmez nereye gönderirse götürebiliriz’’ diye söyle. ‘’Araba aşağıda emrinde" der. Sakın çekinme.
Bu cümleler karşısında dünyalar ağabeyimin olur. Koşar adım doktorun muayenesine gider. Avukattan aldığı güçle doktora: ‘’Hocam babam iyileşecekse paramızda, arabamızda var. Nereye gönderirsen götürebiliriz’’ deyince, doktor filme bakar ve; ‘’Evlat maalesef para da, araba da işe yaramıyor. Babanın altı aylık ömrü kalmış’’ deyiverir. Ve iyileşecek diye beklediğimiz babamız altı ay içerisinde hakkın rahmetine kavuştu.
Avukatın o samimi cümleleri gönül dünyamızda bir yer oluşturdu. Kırk yıldır onlarca defa sohbetlerde anlatıldı. Bazen ihtiyaç halinde en yakınından -imkânı olduğu halde- destek göremez iken ta uzaklardan destek görülebilir. Yıllar geçince vefa adına bir makale ile yâd edilir. Tanıyanların hatırlamasına, tanımayanların ise belki örnek almasına vesile olunur. Bu vesile ile kendisini ve babacığımı rahmetle yâd ediyorum. Taksiratları af, ruhları şad ola…
Özeti:
Gerçek dost, ihtiyaç halinde lafı gevelemeden DERHAL diyebilendir.
